Έγινε άστρο του ουρανού... στην απόλυτη λύτρωση..

"Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
κι από χαρά πετούσε
Τη μοναξιά της γκρέμιζε
την αύρα της σκορπούσε

Ανέβαινε ψηλά βουνά
κι άνθιζε στην κορφή τους
Κι όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
τη θέλανε δική τους

Πού χάθηκε, πού πέταξε
πού κίνησε, πού πήγε;
Όσους γνωστούς κι αν ρώτησα
κανένας δεν την είδε

Έβλεπε όνειρα συχνά
που την τρομάζαν θεέ μου
πως ήταν -λέει- γιασεμί
στη μέση ενός πολέμου

Μια νύχτα που χαμήλωσαν
τα σύννεφα του κόσμου
έγινε άστρο της αυγής"...
΄΄΄΄΄΄΄΄΄
...
΄Στην απόλυτη λύτρωση, του τέλους...