Ανεβαίνουν οι ψυχές.. Ανοιχτά εκεί πάνω.. Λάμπουν..

Άνοιξε ο ουρανός... 
Φεύγουν οι ψυχές...
Ανεβαίνουν...
Λάμπουν, στο μισοσκόταδο, διαπερνούν το ροζ του δειλινού , χάνονται.. 
Ακολουθούμε πολλές, ως το νήμα.. 
Που χωρίζει την ύλη, από την αφθαρσία..
Ακόμη δεν ήρθε η ώρα..
..........
Παρακολουθώ, το πέρασμά τους, πέρα απ το πέρα.
Πως να γυρίσεις πίσω;
Ο χρόνος μηδενίζεται....
............
Θλιβερή η κάθοδος...
Εδώ κάτω, πρέπει να είσαι "οπλισμένος", κάθε στιγμή, κάθε λεπτό...
Θωράκιση, να μην σε διαπερνούν τα βέλη...
Μυρίζει σαπίλα παντού...