Έχεις δει την Βροχή, να χορεύει με την Θλίψη;

Χορεύει η βροχή.. .
Θλίψη...
Πάνω στην θλίψη...
Ενώνονται, γίνονται σκληρό μείγμα...
Αδιαπέραστο.
(Μα, η θλίψη, είναι υγρή...)
Έχεις δει, την Βροχή να χορεύει με την Θλίψη;
.........
Βαραίνει το στήθος.
Δυσκολεύει, η ανάσα.
Βαραίνει το κεφάλι.
Δυσκολεύεται η κίνηση.
...................
Σταγόνα, σταγόνα, στάζει παντού.
Άλλοτε, ξηρός ο ήχος, ανατριχιαστικός.
Κι άλλοτε, γλιστερός, που δεν αντέχεται στην ακοή.
Καθώς κυλά, ρουφά.
Τον πόνο σου.
Την απελπισία σου.
Την απόγνωσή σου.
Την αρνητική σκέψη σου, για τον εαυτό και τους άλλους.
Μην τα ακουμπάς, όλα επάνω μου!!!
...................
Σκληρό μπετόν, σταγόνες που γεμίζουν, με, συναισθήματα.
Σκληρός ο Βοριάς, που αρέσκεται να ρουφά την απελπισία.
.........
Αυξάνεται η όραση, αυξάνεται η ακοή, αυξάνεται η όσφρηση.
Αυξάνονται οι χτύποι της καρδιάς.
.............
Θα φύγω! Λύνω!
Παίρνω μαζί μου το μπετόν και το υγρό μείγμα της θλίψης...
Ανεβαίνω...
Για Σένα, Κύριε.
.............
Είθε, η θλίψη, με την πραγματική της έννοια, και το μεγαλείο της οδύνης που περιέχει.
Να εξατμιστεί, στο απέραντο του Σύμπαντος...