Η ροζ κορδέλα του δειλινού..

Τι υπέροχη κορδέλα, έντονο ροζ, τύλιξε την Γη και τον ουρανό!! 
Έμεινα, μετέωρη και θαύμαζα.. 
Παραμυθένια ομορφιά.. 
Η τελειότητα.. 
..............
"Ψιτ, θα σε συν θλίψω", μου ψιθυρίζει η θλίψη.
Παγώνω..
Αισθάνομαι, κενό. Παγωμάρα στο στομάχι..
Πνίξιμο, αλυσίδες περνάνε στο λαιμό, στο σώμα μου..
Και με οδηγούν, στο κάγκελο, της βεράντας..
...............
Ξέπνοο βλέμμα, στα χρώματα..
Και η Μορφή Του....
Έλιωσαν οι αλυσίδες, από το ουρλιαχτό, την κραυγή της ψυχής μου..
Ανέβηκα, σκίζοντας την ατμόσφαιρα..
Κύριε, όχι με αυτούς...
Κράτησέ με, κοντά Σου..