ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ·Καίνε τα μικρά χωριά! –Το μένος των δανειστών κατά της βασανισμένης Ελλάδας

Τη ψυχής αγγίγματα
Συγγραφέας: Τσόγκα - Σινάνοβιτς Ρένα Εκδότης: Αεράκης - Σείστρον

«... ποτέ δεν σκέφτηκα ότι γράφω ποίηση... Το έκανα γιατί απολάμβανα "ν' ακούω" τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου ρυθμικά, τραγουδιστά σαν το κελάηδημα των πουλιών, σαν το γαργάρισμα του νερού ...»

 Η ψυχή είναι άυλη, «άπιαστη», ανεξερεύνητη… Κι όμως εκείνη δέχεται και εκπέμπει τα πιο δυνατά, έντονα συναισθήματά μας..  Εκείνη καθορίζει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, τη στάση του στη ζωή.. Τη στάση του στον συνάνθρωπο… .

Τα πάντα αγγίζουν την ψυχή.. .
Μια διαφορετική προσέγγιση στο άγγιγμα της ψυχής, δίνει η ποιήτρια Ρένα Τσόγκα, με την ευαίσθητη  γραφή της.
Άγγιγμα τόσο απαλό, τόσο υπέροχο, που δεν μπορεί να αφήσει ανέγγιχτη καμιά ψυχή.. Ακόμη και την πιο σκληρή.. .
«Αγγίγματα Ψυχής» είναι ο τίτλος της πρώτης ποιητικής συλλογής της Ρένας, που ήδη έχει κάνει μεγάλες διαδρομές κι έφτασε στις ψυχές μας..
Πάμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα , μιας και ζει μακριά μας, στη Γερμανία…  Σε μια συνέντευξη απλή, χαλαρή, ειλικρινής..
Με την ψυχή μας λειτουργούμε, και εγώ ως δημοσιογράφος και εκείνη ως ποιήτρια … Δεν είμαστε δήθεν.. ..  

-Γράφεις ποίηση.. Πως ξεκίνησες και πότε, να γράφεις;

-"Όταν ήμουν μαθήτρια μου άρεσε πολύ να γράφω σατιρικά στιχάκια και μαντινάδες για τους καθηγητές μου και τις συμμαθήτριές μου. Κι αργότερα που άρχισαν τα φλερτ, το πρώτο καρδιοχτύπι... ο έρωτας... τα στιχάκια μου έγιναν κάπως πιο ερωτικά… Τα έγραφα σε τετράδια, χαρτιά, περιοδικά. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τα φυλάξω... ποτέ δεν σκέφτηκα ότι γράφω ποίηση... Το έκανα γιατί απολάμβανα "ν' ακούω" τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου ρυθμικά, τραγουδιστά σαν το κελάηδημα των πουλιών, σαν το γαργάρισμα του νερού ..."

 
-Τι σε ενέπνευσε να αποτυπώσεις στο χαρτί τις σκέψεις σου;

-"Πάντα εκφραζόμουν καλύτερα γράφοντας παρά μιλώντας... Από μικρή έγραφα ημερολόγια, λευκώματα, σκέψεις σε κομμάτια από χαρτί αλλά και πολύ καλές εκθέσεις στο σχολείο"

Πριν δυο χρόνια, βρήκα στο διαδίχτυο την ανακοίνωση ενός διαγωνισμού μαντινάδας με τίτλος "φτώχεια και πλούτος". Πήρα μέρος "για την εμπειρία" και κέρδισα το δεύτερο βραβείο... Το γεγονός ότι αυτό που έγραψα, άρεσε, μου έδωσε ένα όμορφο συναίσθημα... κι άρχισα με κάποια περιέργεια να ψάχνω για άλλους διαγωνισμούς.. Όταν το περιοδικό Φορτέτσα ανακοίνωσε ένα διαγωνισμό ποιήματος κάθισα κι έγραψα το ποίημά μου "η Πριγκίπισσα". Το ποίημα διακρίθηκε και δημοσιεύτηκε. Η χαρά που μου έδωσε με έκανε να πιάσω το μολύβι… που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία  της συλλογής μου: " Της ψυχής αγγίγματα"

-Τι σε εμπνέει γενικότερα, τι σου δίνει το ερέθισμα να δώσεις τις βαθύτερες σκέψεις σου, και να δημιουργήσεις;

" Η αγάπη, ο έρωτας, η φιλία, η καλοσύνη, η δυστυχία, ο χωρισμός, ο ανθρώπινος πόνος... και γενικά όλα τα μεγάλα συναισθήματα... τα οποία εγώ προσωπικά ζω και βιώνω πολύ έντονα..."

 -Έχεις εκδώσει τα Αγγίγματα  Ψυχής, ή τώρα θα εκδοθούν;  έχεις εκδώσει και άλλη ποιητική συλλογή πριν, ή είναι η πρώτη;

-"Είναι η πρώτη συλλογή μου και γενικά το πρώτο μου έργο που εκδίδεται. Κάποια ποιήματα μου και ιστορίες έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις ή δημοσιευτεί σε περιοδικά μετά από την συμμετοχή τους σε κάποιους διαγωνισμούς"

-Η ποίηση  είναι για σένα, τι;;

-"Γενικά το γράψιμο είναι για μένα τρόπος έκφρασης αλλά και φυγής. Η καρδιά και ο νους μου επικοινωνούν σωστότερα με το χέρι μου παρά με την γλώσσα μου :-)
Στο γράψιμο ξεφεύγω από την καθημερινότητα… Ταξιδεύω πάνω σ' ένα μονόκερο, από γωνιά σε γωνιά της γης αναζητώντας το όνειρο... και την αρχή του ουράνιου τόξου. Έχω τα παραμύθια της γιαγιάς για ασπίδα εναντίον των αρνητικών συναισθημάτων και της κατάντιας του κόσμου και έχω ως μόνη επιθυμία μου  να μπορούσα να ξυπνήσω όλα τα αγνά, ευγενικά, ρομαντικά, συναισθήματα που "κοιμούνται" μέσα στον καθ' έναν μας" 

-Τα ποιήματά σου είναι πάντα ερωτικά τρυφερά, αγγίζουν τις ψυχές, ή γράφεις και πιο.. φιλοσοφημένα, ας το πω έτσι..

-"Είναι ψυχής αγγίγματα... Είναι ό,τι αγγίζει την ψυχή, ότι έχει αγγίξει την ψυχή μου. Πάνω απ' όλα είναι απλά χωρίς κρυφά μηνύματα και δυσκολονόητες φιλοσοφίες"

 -Μελοποιήθηκαν ορισμένα από αυτά.. Πως έγινε το "ταξίδι" των στίχων σου, μέχρι να φτάσεις στο σημείο να τα μελοποιήσεις και να γίνουν τραγούδια; δυσκολεύτηκες; σε βρήκαν από κάποια εταιρεία δισκογραφική ή εσύ το επιδίωξες;

-"Εγώ επιδίωξα την μελοποίηση... Ήθελα ν' ακούσω μερικούς από τους στίχους μου να τραγουδιούνται.. Ήθελα να δώσω "φωνή" σε κάποια από της ψυχής μου τα αγγίγματα".

 -Το χάρισμα αυτό του να γράφεις, το είχες - κατά τη γνώμη σου- απ όταν γεννήθηκες, ή , στην πορεία της ζωής σου το απέκτησες; ( ο άνθρωπος γεννιέται, ή γίνεται...;;;)

-"Πιστεύω ότι είναι ένα χάρισμα που θέλει καλλιέργεια... Ένα βλαστάρι που πρέπει να το βοηθήσει κάποιος να γίνει δέντρο... Όσο περισσότερο επενδύσει κάνεις τόσο ομορφότερο και καρπερότερο το δέντρο.. αλλά το βλαστάρι είναι η προϋπόθεση"

 -Ζεις στη Γερμανία, μια χώρα "ψυχρή".. εσύ παραμένεις ρομαντική και ευαίσθητη.. Πως εμπνέεσαι σε μια τέτοια χώρα;  Η, αφήνεις την φαντασία σου να καλπάζει;

-"Ω ναι καλπάζει!! Σου απάντησα ήδη παραπάνω... Πάνω σ' ένα μονόκερο χαρισμένο από την νεράιδα της παιδικής μου ηλικίας... στολισμένο με τα μαργαριτάρια που δημιουργήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από τις εμπειρίες της ζωής μου... Και καλπάζει ελεύθερα προς το ουράνιο τόξο, προς το όνειρο, προς τον ήλιο... Σ ένα μέρος που μυρίζει, θάλασσα, γιασεμί, αρισμαρί και δυόσμο. Εκεί που το γέλιο των παιδιών σμίγει με το τραγούδι των έφηβων και το τιτίβισμα των πουλιών. Εκεί που οι αναμνήσεις της νιότης αγκαλιάζουν τους πόθους της ωριμότητας. Στην ένωση της γυναίκας και του κοριτσιού"

Η Ροδαυγή

Τη λέγαν Ροδαυγή κι ήταν του Ήλιου κόρη.
Είχε την Πούλια για στολίδι στα μαλλιά
και τ’ άστρα πανωφόρι.

Ήταν το γέλιο της μια λαμπερή αχτίδα.
Με το τραγούδι της σωπαίναν τα πουλιά.
Σαν δάκρυζε σκιρτούσαν τα λουλούδια
κι ήταν το δάκρυ πάνω τους αγνή δροσοσταλιά.

Το γλυκοχάραμα τον είδε καβαλάρη,
το Μάη, της Άνοιξης το γιο. Γλυκό κρασί
κρατεί να την τρατάρει.

Μες στο μεθύσι και του έρωτα τη ζάλη,
τα όνειρα της σε μαντήλι βυσσινί,
σύμβολο της αγάπης της, του δίνει
κι εκείνος δίνει όρκο ιερό να ξαναρθεί.

Κι όσο το Μάη της καρδιάς να ‘ρθεί προσμένει,
με γιασεμί, ρόδα και κρίνους του αγρού,
το νυφικό υφαίνει.

-«Πουλιά, πετάξτε εκεί, στης Άνοιξης τον κήπο,
να κλέψετε απ' το Μάη της λήθης το κρασί.
Γοργά να ‘ρθεί τα όνειρα να φέρει,
πριν ξεψυχήσει το πρωί η Ροδαυγή».

 -Θέλεις να περάσεις κάποια μηνύματα μέσα από την ποίηση, ή , είναι καθαρά ξέσπασμα , αποφόρτιση των σκέψεων και των συναισθημάτων σου;

-"Απλά εκφράζομαι... Κάτι που υπάρχει μέσα μου ... το εξωτερικεύω... Είναι σαν την βρύση.. Την ανοίγεις και αφήνεις το νερό που συγκρατεί να τρέξει... Το αν χρησιμεύσει σε κάποιον... αυτό εξαρτάται από αυτούς που είναι εκεί κοντά. Ο διψασμένος θα το πιει ξεδιψάσει.. ο ιδρωμένος θα δροσιστεί… ο κορεσμένος ίσως το περιφρονήσει.. Κι εγώ αφήνω αυτό που έχω στην καρδιά να εξωτερικευτεί... Αν αυτό γίνει μήνυμα για κάποιον, αυτό εξαρτάται από την ανάγκη αυτού που ακούει ή διαβάζει τα γραφόμενά μου…"

 -Ποια είναι Ρένα Τσόγκα; Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;

-"Θα επισυνάψω  το βιογραφικό από το βιβλίο μου... αλλά θα σου φανερώσω και κάτι. Τη Ρένα θα τη βρεις στο βιβλίο… Είναι  "η Πριγκίπισσα" . Είναι και  "η γυναίκα με το κορίτσι καλά κρυμμένο μέσα της" "

-Η καθημερινότητά σου, είναι εύκολη; πως περνάς την ημέρα σου;

-"Θα την έλεγα μάλλον προκλητική και αρκετά φορτωμένη. Είμαι παντρεμένη κι έχω δυο έφηβες κόρες... Ασχολούνται κι οι δυο με τον αθλητισμό κι αυτό σημαίνει για μένα ότι πολλά Σαββατοκύριακα φεύγουν σε κάποια πισίνα ή σ’ένα γήπεδο…  Δουλεύω καθημερινό οκτάωρο ως προϊσταμένη τμήματος σ’ ένα διεθνή οργανισμό με δεκαεννιά άτομα στην ομάδα μου που περιμένουν από μένα. Η δουλειά μου είναι 30 χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Πάω κι έρχομαι με το αυτοκίνητο μου..."

 -Ποιές ώρες είναι για σένα οι πιο κατάλληλες για να γράψεις; Η, όταν έχεις έμπνευση, τα παρατάς όλα και αμέσως γράφεις ;

-""Κλέβω " κάποιες ώρες την ημέρα, ή γράφω κάποια βράδια όταν έχω έμπνευση και όρεξη. Πολλές φορές γράφω μικρά δίστιχα και μαντινάδες οδηγώντας… Έχω ένα μπλοκάκι πάντα στο κάθισμα του συνοδηγού. Η ώρα της οδήγησης είναι η ώρα σκέψης και συλλογισμού  για μένα... πολλές φορές και έμπνευσης :-)"

-Έχουν απήχηση τα ποιήματά σου; σε ικανοποιεί αυτό; Απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, ή σε όλους; Σε συγκεκριμένες.. ψυχές, ή σε όλες τις ψυχές;;; 

-"Σε όλες θα έλεγα.. Δεν ξέρω τί να απαντήσω στην ερώτηση "αν έχουν απήχηση" Ξέρω μόνο πως όταν κάποιος/α μου λέει ότι συγκινήθηκε ή ότι κάποιο ποίημα τον/την άγγιξε ή ακόμη καλύτερα τον/την πήγε πίσω στην παιδική ηλικία... νιώθω πολύ ευτυχισμένη... Το στήθος μου πλημμυρίζει… χαρά! "

 -Υπάρχουν ψυχές, κατά τη γνώμη σου, που δεν τις αγγίζει τίποτα;;

-"Όχι! Όλες οι ψυχές "αγγίζονται". Αυτό που μπορούμε να "κλείσουμε" και να το κάνουμε "ανέγγιχτο" είναι η ζωή μας, η καρδιά μας, ο νους μας... Αλλά όχι την ψυχή μας η οποία  υπήρχε πριν από μας και θα φύγει μετά από μας..".

 -Πιστεύεις πως.. στερεύει η πηγή της έμπνευσης , της δημιουργίας, ή παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο;

-"Πιστεύω στη μούσα... Υπάρχουν καιροί που η μούσα απομακρύνεται και τότε υπάρχει κάποια σιωπή... κάποιος καιρός ακαρπίας... και μετά πάλι άνθη ...και καρπός!"

 -Θα γυρίσεις στην Ελλάδα ή θα μείνεις μόνιμα στη Γερμανία;

-"Ονειρεύομαι την ημέρα που θα γυρίσω στην πατρίδα μόνιμα... Θα είναι η ημέρα που τα κορίτσια μου δεν θα με χρειάζονται πια οικονομικά"

 -Νοσταλγείς την πατρίδα, έρχεσαι συχνά;

-"Τη νοσταλγώ όσο δεν μπορώ να περιγράψω... Έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ... Προγραμματισμένα  κάθε καλοκαίρι με τον άντρα μου, τα κορίτσια μου και την σκυλίτσα μας. Αλλά δεν με φτάνει. Ψάχνω συνεχώς για προσφορές… για φτηνά εισιτήρια... Τα τελευταία δυο χρόνια ζητάω για δώρο γενεθλίων ή πρωτοχρονιάς από την οικογένειά μου μόνο ... εισιτήρια... :-)"

-Πως βλέπεις εκ του μακρόθεν, τα πράγματα στην Ελλάδα; πιστεύεις ότι θα τελειώσει όλη αυτή η άσχημη κατάσταση;

-"Στενοχωριέμαι πολύ, πάρα πολύ... Ναι, θα τελειώσει .. Το ερώτημα είναι πότε; Ελπίζω να μην χρειαστεί να "θυσιαστεί" όλη η τωρινή γενιά για την επόμενη...

 Η Πριγκίπισσα

«Μια φορά κι έναν καιρό»
λέει η γιαγιά ένα παραμύθι,
στην εγγονή που τρυφερά
στα γόνατα της εκοιμήθει.
Και της γιαγιάκας η φωνή,
σε κόσμους μακρινούς την πάει,
εκεί που γέλιο κυβερνά,
δάκρυ και πόνος δεν χωράει.
Στ' όνειρο βλέπει η μικρή
πως είναι κι αυτή πριγκιποπούλα
παίζει με τον αυγερινό
κι έχει φίλη καλή την Πούλια.
Φοράει κορώνα στα μαλλιά
και η νεράιδα η καλή της,
ένα μονόκερο χρυσό,
της χάρισε για τη γιορτή της.
Απολαμβάνει τη ζωή
στο κάστρο κι είναι ευτυχισμένη
και τον καλό τον πρίγκιπα,
να τη ξυπνήσει περιμένει.

Μα μια φορά κι έναν καιρό,
που η γιαγιά αποκοιμήθει
ξύπνησε η πριγκίπισσα,
κλειδώθηκε το παραμύθι.
Έμεινε η κόρη μοναχή.
Ψάχνει να βρει -παντού ρωτάει-
τον πρίγκιπα που στο χρυσό
παλάτι, πάλι, θα την πάει.
Μα δεν τον ξέρουν πουθενά.
Ο μόνος που θα συναντήσει
είναι ο Πινόκιο, που πολλά
παλάτια, λέει, θα της χτίσει.
Να τος κι ο λύκος ο κακός!
Στη στράτα της την απαντάει!
Της λέει πως όπως αυτός,
κανείς στη γη δεν την πονάει!
Η μητριά προειδοποιεί,
κοντά της να μην πλησιάσει,
και μια γριά της πρόσφερε,
το μήλο που θα τη χορτάσει...

Μία φορά κι έναν καιρό,
που η κόρη έχει μεγαλώσει,
της είπαν πως «οι πρίγκιπες
έχουν για πάντα τελειώσει.
Στον κόσμο αυτό, μόνο κακοί
άνθρωποι υπάρχουν σκλαβωμένοι
στα πάθη και στην ζήλια τους,
κι είναι στο μίσος τους δεμένοι».
Όμως αυτό δεν την πτοεί,
δεν της σκοτώνει την ελπίδα.
Στου κόσμου τούτου τη νυχτιά,
έχει ένα παραμύθι ασπίδα.
Kαι θέλει η κόρη μια φορά
κι έναν καιρό ξανά να ψάξει
τον πρίγκιπα της που μπορεί
παλάτι στ' όνειρο να φτιάξει.
Κι οι δυο θ' αρχίσουνε μαζί,
τον κόσμο πάλι να ξυπνούνε
και παραμύθια στις καρδιές
όλων τριγύρω να σκορπούνε.

 Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Ρένα Τσόγκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ταξίδεψε και έζησε σε Ελβετία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων, ποιημάτων και μαντινάδων.
Το ποίημα ”Μια ανεμώνα μια φορά” που περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση διακρίθηκε στο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών το 2010 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ελληνική Δημιουργία, ενώ το ποίημα ”Πριγκίπισσα” που υπάρχει επίσης στην παρούσα έκδοση διακρίθηκε και δημοσιεύτηκε μαζί με το πρώτο διήγημά της ”Ο Κλήδονας” στην ειδική έκδοση του περιοδικού Fortezza με τίτλο ”Γράμματα απ’την Fοrtezza”.
Το διήγημα της ”Μια κούκλα για την Πριγκίπισσα” επιλέχτηκε στη Μικρή Λίστα στο διεθνή διαγωνισμό που οργάνωσε το περιοδικό Eyelanders στο οποίο και δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2012.
Η Ρένα ζει σήμερα με το σύζυγό της και τις δύο κόρες τους στο Μόναχο, της Γερμανίας, όπου εργάζεται ως Unit Manager σε διεθνή οργανισμό.