Ο LARRY COOL και το βιβλίο του

«Με Χίλια μάτια θα σε δω, με χίλια στόματα θα σε  καταβροχθίσω», ο τίτλος του βιβλίου του Larry Cool.  Εντυπωσιάζει, αλλά, και, σοκάρει!

Ιδιαίτερη, προκλητική γραφή, για τους περισσότερους ωμή, χυδαία. Δεν το αρνείται.

Εξηγεί, στο τέλος  της συζήτησης, πως «γεννήθηκε» η  συγκεκριμένη γραφή.

Άλλωστε, ο καθένας εκφράζεται, όπως αισθάνεται...

Γράφει χρόνια, και τον διαβάζουμε στο διαδίκτυο. «Άγγελοι καρφώνονται στη Γη»

 Παλαιότερα, είχα κάνει μια συνέντευξη στον Larry  για ένα site. Ήταν το ίδιο ωμός και καυστικός. .

Εξουσία και Χώρος

Ξεκινάμε λοιπόν, την συζήτηση, για το βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε. Η πλοκή του μυθιστορήματος ανελίσσεται σας κισσός γύρω από δύο έννοιες. Της Εξουσίας και του Χώρου, όπως λέει ο ίδιος.

-Τί σε ενέπνευσε για να γράψεις αυτό το μυθιστόρημα;

-«Άκου, θα είμαι ειλικρινής... Κόντευα τα 40 κι είχα κρίση ηλικίας. Τότε γνώρισα μια πιτσιρίκα 18 χρονών, απ’ το Μπραχάμι, κωλοπετσωμένη. Παθαίνω πλάκα μαζί της, την ερωτεύομαι, αλλά δεν μου καθόταν. Έβγαινε μ’ έναν φλώρο απ’ την Κηφισιά που την πήγαινε με την μερσεντές του μπαμπά του στον Ρέμο, στον Πανταζή και στ’ άλλα σκυλάδικα της παραλιακής. Εγώ λεφτά δεν είχα κι ούτε μ’ αρέσουν τα σκυλάδικα. Τότε πεθαίνει μια άκληρη θεία μου και μου αφήνει 150.000 ευρώ.

 Λέω λοιπόν στην πιτσιρίκα: «Θέλεις να κάνουμε τον γύρω του κόσμου μαζί, μωρό μου; Όλα πληρωμένα.» Αμέσως δέχτηκε το πουτανάκι.

 Τρία χρόνια. Ινδία, Μαλαισία, Ταϋλάνδη, Σιγκαπούρη, Τόκιο, Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη, Μπουένος Άιρες, Λονδίνο. Πεντάστερα ξενοδοχεία, σαμπάνιες, πάρτι, γαμήσια φοβερά, ζωή ονειρεμένη, τα καλύτερά μου χρόνια. Ξυπνώ μια μέρα στο Λονδίνο και της λέω: «Μωρό μου, πρέπει να ψάξουμε για δουλειά.» «Γιατί, αγάπη μου;» «Γιατί έλειωσαν τα λεφτά»

Τηλεφωνεί στον φλώρο τον πρώην της κι αυτός της στέλνει εισιτήριο επιστροφής στην Ελλάδα. Κατάλαβες; Μόλις τέλειωσαν τα λεφτά της θείας έφυγε, μ’ άφησε μόνο κι άφραγκο, το πουτανάκι. Και συ τί έκανες; Έπιασα δουλειά νυχτερινός σ’ ένα μπουρδελοξενοδοχείο στο Camden και βάλθηκα να γράψω ένα αριστούργημα, να γίνω διάσημος και πλούσιος, να την κάνω να ζηλέψει και να ξαναγυρίσει σε μένα. Κάτι σαν Great Gatsby δηλαδή. Κι έκατσα κι έγραψα αυτό το μυθιστόρημα. Χα, χα, χα...»

Χμ.. Γυναίκες, θα σκεφθεί κανείς.

-Τελικά ξανακέρδισες τη μικρή;

-«Όχι».

-Σε 260 σελίδες που είναι το μυθιστόρημα, δεν χρησιμοποιείς ούτε μια φορά τελεία, παρά μόνο άνω τελείες. Ποιος, ο λόγος;

-« Ήθελα να δώσω έναν ασθματικό ρυθμό. Είχα την αίσθηση μιας γλώσσας σαν φουσκωμένο, ορμητικό, θολό χείμαρρο που κατεβάζει κορμούς, πέτρες, κουφάρια πνιγμένων ζώων κλπ.

 Έτσι και το κείμενο κατεβάζει γεγονότα, τοπία, διαλόγους κι οι αναγνώστες παρασύρονται και να πνίγονται στην πλοκή του. Σκοπός μου ήταν να γράψω ένα τόσο ενδιαφέρον βιβλίο που ο αναγνώστης να μην μπορεί να τ’ αφήσει απ’ τα χέρια, να εξαντλείται από την ανάγνωση, να το πετά μακριά κι αμέσως να πηγαίνει να το παίρνει και να συνεχίζει το διάβασμα για να δει τί θα γίνει στη μετά. Διαπιστώνω ότι έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στους μακροσκελείς τίτλους...

Ναι. Το αποκορύφωμα της καριέρας μου, η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου, είναι να γράψω κάποτε ένα μυθιστόρημα του οποίου ο τίτλος να είναι 360 σελίδες και το περιεχόμενο μόνο 2 λέξεις. Προς αυτή την κατεύθυνση εργάζομαι πυρετωδώς.»

- Ο υπότιτλος του βιβλίου σου είναι, ‘Το Μυθιστόρημα της Εξουσίας.’ Τί είναι για σένα η εξουσία;

-«Η πλοκή του μυθιστορήματος ανελίσσεται σας κισσός γύρω από δύο έννοιες. Της Εξουσίας και του Χώρου. Η Εξουσία για μένα είναι το άλλο πρόσωπο του θανάτου. Η Εξουσία είναι πάντοτε εξουσία επί των σωμάτων. Στην απόλυτη μορφή της –όταν είναι παντελώς ανεξέλεγκτη– εξοντώνει τα σώματα. Αυτή είναι η φύση της. Εγώ είμαι πάντα με το μέρος της ζωής και γι’ αυτό είμαι αναρχικός. Η δεύτερη έννοια, του Χώρου, είναι η απόλυτη ελευθερία. Εντός του δέχεται όλες τις μορφές, όλα τα γεγονότα, όλα τα ονόματα. Δεν εμποδίζει ποτέ, τίποτε και κανέναν. Γι’ αυτό είναι η ελπίδα. Γιατί εντός του επιτρέπει να δημιουργηθεί ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα.

-Σε ποιούς απευθύνεται το βιβλίο σου;

-«Πρώτον, σ’ αυτούς που έχουν βαρεθεί τα πάντα και είναι έτοιμοι με το ξυράφι στο χέρι να κόψουν τις φλέβες τους από ανία. Σ’ αυτούς λοιπόν, προσφέρω την εσχάτη ελπίδα. Τους λέω: Δοκιμάστε το βιβλίο μου. Αν κι αυτό δεν σας συγκρατήσει στη ζωή, ε, τότε πια τίποτε δεν μπορεί να σας σώσει! Επίσης απευθύνεται σε πάσχοντες από άνοια, Αλτσχάιμερ, ακόμα και σ’ αυτούς που βρίσκονται σε βαθύ κώμα ή ληθαργία. Κλινικές έρευνες απέδειξαν ότι η ανάγνωση του μυθιστορήματός μου αυξάνει τις συνδέσεις των νευρώνων κατά 70% και επαναφέρει σε λειτουργία τα νεκρά τμήματα του εγκεφάλου. Τέλος απευθύνεται σ’ όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες με την ελπίδα ότι θα ξεκολλήσουν επιτέλους απ’ τον αυτοκαταστροφικό τρόπο σκέψης με τον οποίο σκέφτονται, και θ’ αρχίσουν να σκέφτονται αισιόδοξα και δημιουργικά»

- Τί είναι οι λέξεις για σένα;

« Άκου... Μέσα μας υπάρχει ένα καυτό μάγμα το οποίο συμβατικά το ονομάζουμε, συναισθήματα, σκέψεις κλπ. Αυτό τη λάβα την βγάζουμε έξω και την χύνουμε στους τύπους των λέξεων όπου παίρνει το σχήμα τους, παγώνει, και μ’ αυτές πια επικοινωνούμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Οι λέξεις δηλαδή κάνουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Το πρωταρχικό υλικό δεν ξέρουμε τί είναι. Οι λέξεις είναι στερεότυπα, εκμαγεία που δίνουν μορφή σ’ αυτό το ρευστό, άμορφο, άγνωστο πράγμα που έχουμε μέσα μας. Τώρα, ποίηση είναι αυτό το πρωτογενές υλικό που δεν χωρά στις λέξεις, που περισσεύει και χύνεται έξω από τα καλούπια των λέξεων. Αυτό είναι ποίηση.».

-Γράφεις χρόνια, όσο σε ξέρω τουλάχιστον στο διαδίκτυο. Εκκεντρικά. Για κάποιους χυδαία. Τι έχεις να πεις γι αυτό;

-«Κοίτα.., την λογοτεχνική μου πορεία στιγμάτισε ένα γεγονός στο γυμνάσιο. Είχαμε τότε μια ώριμη φιλόλογο που είχε πολύ ωραία μπούτια και φορούσε μίνι, και μας έκανε θυμάμαι μάθημα για τον Παλαμά. Εγώ καθόμουν στο τελευταίο θρανίο –ποσώς μ’ ενδιέφερε η ποίηση– και κοιτούσα τα μπούτια της. Καταλαβαίνετε τώρα.., τον είχα βγάλει έξω και τον έπαιζα. Συμβαίνουν αυτά στην εφηβεία... Με βλέπει ξαφνικά η καθηγήτρια, την πιάνει υστερία, «εγώ διδάσκω Κωστή Παλαμά κι εσύ αυνανίζεσαι, αλήτηη..;!» Σηκώνομαι όρθιος κι αναφωνώ μ’ ενθουσιασμό: «Κωστής Παλαμάς, στ’ αρχίδια μας και μας!». Κόκκαλο η φιλόλογος. Την αποστόμωσα. Η περίφημος αυτή ρήσις –της οποίας διεκδικώ την πατρότητα και για την οποία είμαι πολύ υπερήφανος– έμελλε έκτοτε να γίνει γνωστή ανά το πανελλήνιο και προκαθόρισε την μετέπειτα πορεία μου ως ποιητή.»

Ουάου. Ο Λάρρυ είναι ο πατέρας της φράσης!!!

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε,  στα βιβλιοπωλεία: ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΙΑΝΟΣ, ΠΑΤΑΚΗΣ, ΑΛΦΕΙΟΣ, ΠΑΡΗΜΙΝ, SOLARIS, ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ, ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ, ΟΝΑΡ και στη Θεσσαλονίκη: ΚΕΝΤΡΙ και ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ή να το παραγγείλετε στο τοπικό σας βιβλιοπωλείο.