Βένη Παπαδημητρίιου: Δεν εξωραΐζω , ισοπεδώνω. Αυτή είναι η γραφή μου

Πράγματι Efstratios Papanis, ισοπεδώνω, δεν εξωραΐζω, διότι αναφέρομαι πάντα, στην πραγματικότητα. Το ίδιο λέει και το Φεγγάρι, ο Ουρανός, η Θάλασσα, το Σύμπαν, που χάνομαι, για να αποφύγω, όσα εισπράττω, καθώς είμαι "ανοιχτή".
Ν αποφύγω, τους νεκρούς που μας περιβάλλουν.. 
Εκείνους, που δεν έχουν Ψυχή...
Ζητώ, βοήθεια από Το Χέρι Του και μόνον.

.........
Σε ευχαριστώ για τον πρόλογο, στο βιβλίο μου.

"Η ασυμβίβαστη γραφή της Βένης Παπαδημητρίου φτάνει στο απόγειο της μέσα από το νέο της βιβλίο. Όνειρα που γεννιούνται και πεθαίνουν σε μια επαρχιακή πόλη, φιλοδοξίες που βιάζονται κατά συρροή στην Αθήνα, άνθρωποι που δυνητικά μπορούν να προσφέρουν τη λύτρωση, αλλά τελικά ματαιώνονται από τη λαίλαπα της ζωής, μια κραυγή, καταδικασμένη να μην ηχήσει, παρά μόνο αν ακουστεί με τους αισθητήρες της ψυχής.
Ο γνωστός αιρετικός λόγος της συγγραφέως, που ασθμαίνει, ορμά, βραχυκυκλώνεται, αλλά τελικά μετατρέπεται σε λυρισμό, σε οργή, σε υπέρβαση.
Η πλοκή θα μπορούσε να είναι σενάριο σε ταινία της δεκαετίας του 60, αν δεν πλαισιωνόταν από λεπτές ψυχολογικές ισορροπίες και νευρωσικές εξάρσεις.
Επομένως, η ιστορία αποτελεί μόνο την αφορμή, το έναυσμα για μια κοινωνιολογική και ψυχολογική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας και μέσα από αυτήν των πανανθρώπινων μεταφυσικών αναζητήσεων.
Ένα ακόμη βιβλίο, που θα διαβαστεί απνευστί, αλλά δεν ξέρει κανείς αν θα είναι καλοτάξιδο, επειδή δεν εξωραΐζει μα ισοπεδώνει"