Θεμιστοκλής Λέκκας: Επίσκεψη Ερντογάν- Συνθήκη της Λωζάνης- Άποψη
Άποψη: Επίσκεψη Ερντογάν-Συνθήκη της Λωζάνης. Θεμιστοκλής Λέκκας
Τι προβλέπει επιτέλους η συνθήκη της Λωζάννης για το Αιγαίο; Τι προβλέπει για τις μειονότητες; Προβλέπει, λοιπόν, την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου με εξαίρεση την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα. Τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου τα αναφέρει ονομαστικά. Για αποφυγή κάθε αμφιβολίας αναφέρει ότι η κυριαρχία της Τουρκίας ορίζεται στα νησιά που περιέχονται στα τρία μίλια από τις ακτές της ΜΑ εκτός εάν αλλιώς ορίζεται από άλλες προβλέψεις της Συνθήκης (π.χ, μέση γραμμή από τα νησιά που ονομάζει ως Ελληνικά). Καμία εκκρεμότητα ή ανοιχτό θέμα. Για τα Δωδεκάνησα τα οποία αναφέρει ονομαστικά, ορίζει ότι η Ιταλική κυριαρχία επεκτείνεται και στις βραχονησίδες και επισυνάπτει χάρτη. Αυτή η κυριαρχία παραχωρήθηκε από την Ιταλία στην Ελλάδα το 1948. Καμία εκκρεμότητα ή ανοιχτό θέμα. Άρθρα 12 και 15 της Συνθήκης
""Άρθρον 12.
Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της
17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου
1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων
(Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης
Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της
παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
""Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης,
Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ
αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)."
Για τους εξοπλισμού των νησιών του ΒΑ Αιγαίου κάθε άλλο παρά ότι πρέπει να μείνουν χωρίς άμυνα προβλέπει στο άρθρο 13. Εκεί απαγορεύει την ίδυση ναυτικής βάσης που έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι έχει αμυντικό ενδιαφέρον.
"Άρθρον 13.
Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:
1. Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τίνος έργου.
2. θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.
Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν
καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του
ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην."
Τώρα, για τα ζητήματα των μειονοτήτων, που τελικά περιορίσθηκε ο κ. Ερντοάν, προβλέπει για την μεν Ίμβρο και Τένεδο στο άρθρο 14 ιδιαίτερο διοικητικό καθεστώς και ιδιαίτερα προστατευτικές ρυθμίσεις για τους εκεί χριστιανούς ( π.χ. αστυνομία με χριστιανούς κ.λπ.) για δε τους χριστιανούς της Τουρκίας σειρά ρυθμίσεων που τους προστάτευαν τόσο ως προς την θρησκεία τους και την μόρφωση τους, όσο και την γενικότερη λειτουργία τους ως πολιτών του νέου Τουρκικού κράτους.((Άρθρα 38,39,40,41,42,43 και 44) Για τους μουσουλμάνους της Ελλάδος γίνεται αναφορά ότι πρέπει να απολαμβάνουν τα ανάλογα με εκείνα των χριστιανών στη Τουρκία χωρίς άλλη αναφορά.( Άρθρο 45). Δηλαδή έθετε την αρχή της αμοιβαιότητας.
Οι Τούρκοι δεν τήρησαν τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης για τους χριστιανούς Έλληνες της Κωνσταντινούπολης της Ίμβρου και Τενέδου, αντίθετα τις παραβίασαν βίαια. Σε αντίθεση, η χώρα μας έχει συμπεριφερθεί στους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης ωσάν να είχαν προστατεύσει οι Τούρκοι τις Ελληνικές μειονότητες σύμφωνα με την Συνθήκη και την αμοιβαιότητα. Απορεί λοιπόν κάποιος για το θράσος των Τούρκων ηγετών να θέτουν ζητήματα συμπεριφοράς της Ελληνικής Διοίκησης στους μουσουλμάνους της ΔΘ. Απορεί, βέβαια, και με την συμπεριφορά της χώρας μας διαχρονικά. Πιστεύω, ότι όταν οι Τούρκοι αναφέρονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, πρέπει οι Έλληνες δίχως καθυστέρηση και δισταγμό να το θεωρούμε ευκαιρία για να επαναφέρουμε το ζήτημα της παραβίασης της Συνθήκης από την Τουρκία τόσο για τις μειονότητες όσο και για τις υπερπτήσεις αλλά και τις άλλες αμφισβητήσεις . Οι δε μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης μόνον ευγνωμοσύνη πρέπει να αισθάνονται για τις Ελληνικές Κυβερνήσεις που ούτε τους απέλασαν ούτε τις περιουσίες τους άρπαξαν.
Τι προβλέπει επιτέλους η συνθήκη της Λωζάννης για το Αιγαίο; Τι προβλέπει για τις μειονότητες; Προβλέπει, λοιπόν, την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου με εξαίρεση την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα. Τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου τα αναφέρει ονομαστικά. Για αποφυγή κάθε αμφιβολίας αναφέρει ότι η κυριαρχία της Τουρκίας ορίζεται στα νησιά που περιέχονται στα τρία μίλια από τις ακτές της ΜΑ εκτός εάν αλλιώς ορίζεται από άλλες προβλέψεις της Συνθήκης (π.χ, μέση γραμμή από τα νησιά που ονομάζει ως Ελληνικά). Καμία εκκρεμότητα ή ανοιχτό θέμα. Για τα Δωδεκάνησα τα οποία αναφέρει ονομαστικά, ορίζει ότι η Ιταλική κυριαρχία επεκτείνεται και στις βραχονησίδες και επισυνάπτει χάρτη. Αυτή η κυριαρχία παραχωρήθηκε από την Ιταλία στην Ελλάδα το 1948. Καμία εκκρεμότητα ή ανοιχτό θέμα. Άρθρα 12 και 15 της Συνθήκης
""Άρθρον 12.
Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της
17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου
1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων
(Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης
Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της
παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
""Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης,
Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ
αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)."
Για τους εξοπλισμού των νησιών του ΒΑ Αιγαίου κάθε άλλο παρά ότι πρέπει να μείνουν χωρίς άμυνα προβλέπει στο άρθρο 13. Εκεί απαγορεύει την ίδυση ναυτικής βάσης που έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι έχει αμυντικό ενδιαφέρον.
"Άρθρον 13.
Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:
1. Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τίνος έργου.
2. θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.
Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν
καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του
ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην."
Τώρα, για τα ζητήματα των μειονοτήτων, που τελικά περιορίσθηκε ο κ. Ερντοάν, προβλέπει για την μεν Ίμβρο και Τένεδο στο άρθρο 14 ιδιαίτερο διοικητικό καθεστώς και ιδιαίτερα προστατευτικές ρυθμίσεις για τους εκεί χριστιανούς ( π.χ. αστυνομία με χριστιανούς κ.λπ.) για δε τους χριστιανούς της Τουρκίας σειρά ρυθμίσεων που τους προστάτευαν τόσο ως προς την θρησκεία τους και την μόρφωση τους, όσο και την γενικότερη λειτουργία τους ως πολιτών του νέου Τουρκικού κράτους.((Άρθρα 38,39,40,41,42,43 και 44) Για τους μουσουλμάνους της Ελλάδος γίνεται αναφορά ότι πρέπει να απολαμβάνουν τα ανάλογα με εκείνα των χριστιανών στη Τουρκία χωρίς άλλη αναφορά.( Άρθρο 45). Δηλαδή έθετε την αρχή της αμοιβαιότητας.
Οι Τούρκοι δεν τήρησαν τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης για τους χριστιανούς Έλληνες της Κωνσταντινούπολης της Ίμβρου και Τενέδου, αντίθετα τις παραβίασαν βίαια. Σε αντίθεση, η χώρα μας έχει συμπεριφερθεί στους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης ωσάν να είχαν προστατεύσει οι Τούρκοι τις Ελληνικές μειονότητες σύμφωνα με την Συνθήκη και την αμοιβαιότητα. Απορεί λοιπόν κάποιος για το θράσος των Τούρκων ηγετών να θέτουν ζητήματα συμπεριφοράς της Ελληνικής Διοίκησης στους μουσουλμάνους της ΔΘ. Απορεί, βέβαια, και με την συμπεριφορά της χώρας μας διαχρονικά. Πιστεύω, ότι όταν οι Τούρκοι αναφέρονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, πρέπει οι Έλληνες δίχως καθυστέρηση και δισταγμό να το θεωρούμε ευκαιρία για να επαναφέρουμε το ζήτημα της παραβίασης της Συνθήκης από την Τουρκία τόσο για τις μειονότητες όσο και για τις υπερπτήσεις αλλά και τις άλλες αμφισβητήσεις . Οι δε μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης μόνον ευγνωμοσύνη πρέπει να αισθάνονται για τις Ελληνικές Κυβερνήσεις που ούτε τους απέλασαν ούτε τις περιουσίες τους άρπαξαν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου