Άνθρωποι, ολομόναχοι, στα ψυχιατρικά νοσοκομεία.. Δάκρυα..

Επισκεπτήριο, 5-8 το απόγευμα, στα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας. 
Όχι, πως δεν μπορείτε να κάνετε "ντου" και το πρωί, αλλά καλό είναι να τηρούνται οι "κανόνες". 
Αν ξέρατε, πόσοι άνθρωποι, είναι ολομόναχοι εκεί μέσα...
Δεν έχουν , ούτε έναν, συγγενή, ή φίλο, να πάει να τους δει, να τους αγκαλιάσει, να ....να... 
.........
Στα επισκεπτήρια, κυλούν δάκρυα, που δεν τα βλέπουν όλοι..
Ο πόνος κυριεύει τα πάντα..
Γίνεται κάδρο, στους τοίχους, αλλά κανείς, δεν παίρνει το μήνυμα.
Κι αν δεν βλέπουν ουρανό...
Ξεχειλώνει και διαχέεται παντού, η τραγική αίσθηση της μοναξιάς, της θλίψης, της απόγνωσης..
Ποια φάρμακα, ποιες ενέσεις, και ποιο ηλεκτροσόκ..
Ο πόνος, είναι Πόνος..
.........
Ιδού..
Αν θέλουμε, να είμαστε Άνθρωποι...