Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Αν ήμουν Γαλλίδα, θα ήμουν ανώτερη από την Μπριζίτ Μπαρντό..»

Συνέντευξη του δημοσιογράφου Κώστα Κατή, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη

«Αν ήμουν Γαλλίδα, θα ήμουν ανώτερη από την Μπριζίτ Μπαρντό..»

Την είχα ρωτήσει εάν στα σχέδια της είναι να κάνει κινηματογραφική καριέρα στο εξωτερικό..
«Πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου αυτή η ιδέα, ζύγισα, όμως, όλους τους παράγοντες και οι θετικοί ήταν τρομακτικά ελλιποβαρείς. Η γλώσσα, οι γνωριμίες, ο ανταγωνισμός.. Όλα απαγορευτικά..» απάντησε. Πήγα να κάνω την επόμενη ερώτηση, αλλά με σταμάτησε. «Δεν τέλειωσα..» είπε χαμογελώντας. «Αν ήμουν γαλλίδα, θα ήμουν ανώτερη από την Μπριζίτ Μπαρντό..». Με αυτόν τον τίτλο δημοσιεύτηκε η συνέντευξη στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Ο τόπος της συνέντευξης, το σπίτι της, στην οδό Στησιχόρου. Ήταν εκεί και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Εγώ, είχα μαζί μου τον φωτογράφο Ζήση Αγγελόπουλο.. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη! Ένα σημείο αναφοράς την εποχή εκείνη: Στους κρυφούς πόθους πολλών ανδρών – κάθε ηλικίας – και στα όνειρα των κοριτσιών να της μοιάσουν.. Ένα σημείο αναφοράς για να «δραπετεύσουν» από την σκληρή, την ανελέητη και μαύρη πραγματικότητα. Μια εποχή, που πέρασε η σήραγγα του χρόνου και έφερε την εικόνα της στο ΤΩΡΑ. Μαύρη εποχή και το ΣΗΜΕΡΑ: φτώχεια, πείνα, ανεργία, μετανάστευση, παρακμή. Ακόμα και η ελπίδα και τα όνειρα των νέων φυλακίστηκαν στα ανήλιαγα κελιά των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων και στο δραματικό «έλλειμμα» των πολιτικών. Πέρασαν 20 χρόνια από τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκης.. Όμως η μορφή της και το έργο της αποτυπώνονται και στις νέες γενιές. Από τις ταινίες της που προβάλλουν οι τηλεοράσεις και οι εφαρμογές του διαδικτύου. Για μένα – αυτές οι λίγες λέξεις είναι μια μικρή αναμόχλευση της μνήμης για το λαμπρό αστέρι της Αλίκης.