Περί εγκεφάλου... Ο εγκέφαλός μας, είμαστε εμείς..

"Ο φόβος , το συναίσθημα που συνοδεύει τον άνθρωπο από τη γέννησή του μέχρι το τέλος του,επίσης είναι άγνωστο, που και πως λειτουργεί στον εγκέφαλο"

ΒΕΝΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο εγκέφαλός μας είμαστε εμείς. Η αποκωδικοποίηση του εγκεφάλου δεν έχει γίνει ακόμη , οι ειδικοί επιστήμονες ελάχιστα γνωρίζουν για την όλη λειτουργία του. Για να φθάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε όλες τις λειτουργίες του, θα πρέπει να ανέβουμε ένα επίπεδο επάνω. Εφόσον εγκέφαλος είμαστε εμείς, το εγώ μας, θα πρέπει να τον υπερβούμε για να τον κατανοήσουμε πλήρως. Πράγμα αδύνατον για τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης.
Η Μοριακή βιολογία έχει να ερευνήσει και να δώσει απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα όπως, τι είναι συνείδηση, πως λειτουργεί στον εγκέφαλο του ανθρώπου, τι είναι ηθικές αρχές, λογική, υποσυνείδητο και μια σειρά άλλων ερωτημάτων που θα βοηθήσουν την ανθρωπότητα με την έννοια πως θα δώσουν λύσεις σε ανίατες ασθένειες.
Σε  Εργαστήριο του  Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, (ΙΤΕ), με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης, ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την Μαθηματικό κ. Γιώτα Ποϊράζη, προχώρησαν σε διερεύνηση των κυττάρων του εγκεφάλου, και κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, καταρρίπτοντας παλαιότερα δεδομένα.

Η κ. Ποϊράζη εξηγεί με απλά λόγια τα νέα ερευνητικά δεδομένα τα οποία θα γίνουν γνωστά στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα:

  “Η δουλειά του εργαστηρίου επικεντρώνεται σε υπολογιστικά μοντέλα κυττάρων του εγκεφάλου.  Εμείς, δημιουργήσαμε ένα μοντέλο, το οποίο αναπαριστά, με μεγάλη λεπτομέρεια, τόσο τη μορφολογία όσο και τη φυσιολογία ,δηλαδή τους μηχανισμούς που περιέχονται σε ένα κύτταρο.  Σε ένα πυραμιδικό νευρώνα, της περιοχής του Ιπποκάμπου”
Ο Ιπόκαμππος είνια μια περιοχή του εγκεφάλου, η οποία είναι γνωστό ότι εμπλέκεται σε διάφορες διαδικασίες μνήμης και μάθησης. Είναι μία από τις πρώτες περιοχές που προσβάλλονται από ασθένειες οι οποίες προκαλούν απώλεια μνήμης, όπως για παράδειγμα η Αλτσχάιμερ, η Πάρκινσον, ή ακόμα και η φυσιολογική γήρανση. Πρόκειται για  μια πολύ σημαντική περιοχή ο Ιπόκαμπος ακριβώς διότι εκεί, εστιάζεται -ας πούμε -ένα μεγάλο ποσοστό διαδικασιών που έχουν να κάνουν με μνήμη και μάθηση καινούργιας πληροφορίας"

Η επεξεργασία της πληροφορίας σε επίπεδο ενός κυττάρου

- “Δημιουργήσαμε το μοντέλο του πυραμιδικού νευρώνα, που είνια από τα βασικά κύτταρα της περιοχής, με σκοπό να μελετήσουμε πως γίνεται η επεξεργασία της πληροφορίας, σε επίπεδο ενός κυττάρου.
Αφού φτιάξαμε το μοντέλο μας και βεβαιωθήκαμε ότι λειτουργεί όσο το δυνατόν, πιο κοντά στα πραγματικά κύτταρα, το επιβεβαιώσαμε δηλαδή,  προσπαθήσαμε να κοιτάξουμε στη συνέχεια, ποιός είναι ο τρόπος με τον οποίον, η πληροφορία που δέχεται ένα κύτταρο, κωδικοποιείται για να μεταφερθεί στο επόμενο ,κύτταρο.
Προχωρήσαμε σε  πειράματα, στα οποία, αλλάζαμε τα χαρακτηριστικά της πληροφορίας .  Το χρόνο που δέχεται δηλαδή το κύτταρο μία είσοδο (είσοδος σημαίνει πληροφορία) αλλά και την τοποθέτηση, δηλαδή σε ποια σημεία του κυττάρου τοποθετούνται τα ερεθίσματα τα οποία αντιστοιχούν σε μία μνήμη. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε  ποια είναι  η απόκριση του κυττάρου όταν αλλάζουμε αυτές τις παραμέτρους.
Διαπιστώσαμε, ότι ένα και μόνο κύτταρο,  – με βάση το μοντέλο πάντα- μπορεί να αναγνωρίσει, να αντιληφθεί δηλαδή, αν υπάρχει διαφορά στο ερέθισμα που δέχεται, αν υπάρχει χρονική διαφορά, αλλά αν υπάρχει και χωρική διαφορά. Η χωρική διαφορά αναφέρεται στην ταξινόμηση, στο χώρο της πληροφορίας, των ερεθισμάτων, που δηλαδή αυτά  τοποθετούνται.
Το κύτταρο λοιπόν είναι σε θέση να καταλάβει εάν υπάρχει διαφορά και να κωδικοποιήσει αυτή τη διαφορά στην απόκρισή του, ούτως ώστε να τη μεταφέρει στο επόμενο κύτταρο. 
Αυτό, είναι πάρα πολύ σημαντικό για πολλούς λόγους:
-Πρώτον διότι μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι αυτή την ικανότητα, την είχε ένα κύκλωμα κυττάρων. Πολύ περισσότερα από ένα δηλαδή, τα οποία, μαζί, λειτουργούν ως ένα δίκτυο, που μπορεί να αντιληφθεί αυτή τη διαφορά ώστε να μπορεί να τη μεταφέρει παρακάτω. Ενώ εμείς αναλύψαμε ότι αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει και ένα κύτταρο μόνο του.
Που ,σημαίνει ότι η πολυπλοκότητα του εγκεφάλου μας, είναι πολύ μεγαλύτερη απ ότι πιστεύαμε, γιατί η δυνατότητες που έχει η επεξεργασία πληροφορίας, σε ένα κύτταρο, είναι πολύ μεγαλύτερες απ ότι θεωρούσαμε μέχρι τώρα.
- Δεύτερον, διαπιστώσαμε ότι ένα κύτταρο μπορεί να λειτουργεί ως αισθητήρας αναγνώρισης μνημών. Δηλαδή, εμείς δείξαμε ότι εισερχόμενα ερεθίσματα τα οποία έρχονται σε μικρά χρονικά διαστήματα , οδηγούν σε έντονη απόκριση στο κύτταρο, ενώ ερεθίσματα που έρχονται στο κύτταρο με κάποια καθυστέρηση,  οδηγούν σε μειωμένη απόκριση.
Το  πειραματικό κύτταρο, δέχεται ερεθίσματα σε δύο σημεία. Εάν τα ερεθίσματα έρχονται και στα δύο σημεία σχετικά συγχρονισμένα, με μικρή χρονική διαφορά, τότε αυτό οδηγεί σε ενίσχυση της απόκρισης. Εάν έρχονται με μεγάλη χρονική διαφορά, αυτό οδηγεί σε μείωση της απόκρισης.
Υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι: αυτή η μικρή χρονική διαφορά πιθανά να σημαίνει ότι αναγνωρίζει αυτή την μνήμη, την έχει δει στο παρελθόν, γι αυτό και η διαδικασία ψαξίματος – ας το πούμε έτσι- για να αναγνωρίσει τη μνήμη παίρνει πολύ μικρή διάρκεια γι αυτό και υπάρχει συγχρονισμός.  Άρα αυτό το πράγμα σημαίνει ότι αναγνωρίζω αυτή την πληροφορία. Όταν υπάρχει καθυστέρηση, πιθανά να σημαίνει ότι είναι καινούργια αυτή η πληροφορία που αντιλαμβάνεται το κύτταρο, δεν υπάρχει στη βάση δεδομένων, του γι αυτό και αργεί να αποκριθεί. Και γι αυτό και στο τέλος αποκρίνεται με πολύ μικρότερη ένταση απ ότι στην προηγούμενη περίπτωση,
Άρα, το κυτταράκι αυτό το ένα, μπορεί να λειτουργήσει, ως αισθητήρας αναγνώρισης μνημών. Το οποίο επίσης μέχρι στιγμής δεν έχει δειχθεί, δηλαδή ότι σε επίπεδο ενός κυττάρου μπορεί να γίνει μία τέτοια διαδικασία, θεωρούμε ότι χρειάζονται πιο πολύπλοκα συστήματα για να λειτουργήσουν ως αισθητήρες αναγνώρισης μνημών.
Αυτό είναι το δεύτερο επίτευγμα της δουλειάς μας.
Πρέπει να αναφέρω, ότι  τα αποτελέσματα της ερευνάς μας είναι προβλέψεις, καθώς   βασίζονται πάνω σε ένα μοντέλο κύτταρο, δεν μιλάμε για ένα πραγματικό κύτταρο.. Η έρευνά μας, είναι  σε συμφωνία με δεδομένα που υπάρχουν από τη βιβλιογραφία, μέχρι στιγμής, δεν λέμε κάτι το οποίο δεν συμφωνεί, αλλά και δεν έχει  επιβεβαιωθεί. Οπότε πρέπει να γίνουν πειράματα κάποια στιγμή με πραγματικά κύτταρα για να επιβεβαιωθούν αυτές οι προβλέψεις” σημειώνει  η κ. Γιώτα Ποϊράζη
(Επικεφαλής του Εργαστηρίου η κ. Παναγιώτα Ποϊράζη  και υπάρχει μια ομάδα φοιτητών οι οποίοι κάνουν διδακτορικό ή μάστερ και μεταδιδακτορική και λειτουργούν σαν ομάδα}

  Δεύτερο μέρος... φιλοσοφικό

 Με την ερευνήτρια προχωρήσαμε σε συζήτηση και σε άλλα βαθύτερα θέματα, αρκετά ενδιαφέροντα...

- Το σώμα μας αντιδρά στα ερεθίσματα. Ο εγκέφαλός μας αντιδρά;

-"Αντιδρά φυσικά, διαφορετικά πως αντιλαμβανόμαστε τα ερεθίσματα; Ουσιαστικά ένα ερέθισμα  μπορεί να είναι ,είτε εικόνα, είτε  ήχος, είτε αφή, που το νοιώθουμε.. Όταν μιλάμε για μνήμες, η μνήμη μπορεί να είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών των ερεθισμάτων. Βλέπουμε κάτι και μας θυμίζει κάτι. Αυτό που γίνεται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το ερέθισμα, είναι μια εικόνα. Βλέπουμε μια εικόνα. Στον Ιππόκαμπο (περιοχή του εγκεφάλου) θα καταλήξει μια σειρά από συναπτικές διεγέρσεις. Δηλαδή, διαφορά στην ηλεκτρική δραστηριότητα του κυττάρου. Τα κύτταρα στον εγκέφαλο μεταφέρουν ηλεκτρικά σήματα. Οπότε θα έχουμε μια αλλαγή στην ηλεκτρική δραστηριότητά του. Αυτή η αλλαγή, θα μεταφερθεί στο επόμενο κύτταρο, στο επόμενο, στο επόμενο κ. λ. π.  Με αποτέλεσμα να έχουμε μία μετακίνηση ηλεκτρικών σημάτων  μέσα στον εγκέφαλό μας. Με αυτό τον τρόπο αντιδρά ο εγκέφαλός μας..
-Τα δε  ηλεκτρικά σήματα, στο τέλος θα καταλήξουν σε κάποια κύτταρα αισθητηριακά, με αποτέλεσμα  και πάλι ,να δημιουργηθεί μια απόκριση. Ομιλία για παράδειγμα, ή κίνηση του χεριού μας ή κάτι άλλο. Δηλαδή, τα σήματα εικόνα – ήχος, μετατρέπονται σε ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο και αυτά επιστρέφουν σε κινητικά σήματα, ή σε ομιλία. Κάτι στο τέλος κάτι κινείται στο σώμα μας. Το χέρι, το πόδι, τα μάτια..

 -Τα πάντα εξαρτώνται από τον εγκέφαλο...

-"Ο εγκέφαλος κατανοεί, αντιλαμβάνεται αρχικά,  τι είναι αυτό που βλέπε,ι ή ακούει και μετά δίνει εντολή για να γίνει η οποιαδήποτε κίνηση του σώματος. Ο εγκέφαλος νοιώθει τον πόνο του σώματος, ή την πίεση. Ο εγκέφαλος καταλαβαίνει ότι κάτι πάει λάθος και δίνει εντολή στο σώμα να αντιδράσει. Όλα περνάνε από τον εγκέφαλο..”

 -Δεν έχει ακόμη αποκωδικοποιηθεί όλη η λειτουργία του εγκεφάλου μας.

-"Ορισμένες βασικές πληροφορίες είναι γνωστές.  Γνωρίζουμε πως λειτουργούν. Και πολλά από αυτά περνάνε λίγο από τον εγκέφαλο, περνάνε κυρίως από τη σπονδυλική στήλη. Ή η σκέψη, η συνείδηση, αυτά είναι πολύ άγνωστα για   τους επιστήμονες ακόμα. Πως υπάρχει η συνείδηση ακόμη δεν γνωρίζουμε. 
-  Δηλαδή, πως ο άνθρωπος έχει ηθικές αρχές για παράδειγμα; αυτά είναι πολύ πολύπλοκα ζητήματα. Ξέρουμε ότι κάπου μέσα στον εγκέφαλο γίνονται κάποιες διεργασίες,  αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο, ή ποιο ακριβώς σημείο του εγκεφάλου είναι αυτό που είναι υπεύθυνο για τη λογική σκέψη , για τις ηθικές αρχές...
-Για τη λογική επίσης, δεν γνωρίζουμε πως λειτουργεί.  είναι μεγάλα ανοιχτά ερωτήματα. Ξέρουμε μικρά κομμάτια, περίπου ποιές περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιόυνται, πότε ενεργοποιούνται, αλλά  σε επίπεδο, μηχανισμών, ελάχιστα γνωρίζουμε".

-Γίνονται ται έρευνες πάνω σε αυτά;. Οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν τι είναι η συνείδηση, τι είναι η λογική, η ψυχή..

-"Ναι, πολλές ομάδες ερευνητών είναι στην "αναζήτηση".  Και με πειράματα του στυλ συμπεριφορικά .Κάνουν μελέτες σε άτομα με ερωτήσεις, , τους δίνουν μία λίστα με λέξεις για παράδειγμα, να τις απομνημονεύσουν να τις συσχετίσουν, και  διάφορα άλλα.  Κάνουν τέτοιου είδους μελέτες, αλλά κάνουν και μελέτες καταγραφών. Οπου κατεβάζουν , ηλεκτρόδια μέσα σε περιοχές του εγκεφάλου και καταγράφουν την ηλεκτρική δραστηριότητα, όταν το άτομο κάνει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά.  Οταν μιλάει, όταν βλέπει ταινίες, όταν του δείχνουν πράγματα τα οποία του προκαλούν συναισθηματική φόρτιση, με  σκοπό να δούμε ποιές είναι αυτές οι περιοχές που εμπλέκονται στην εκάστοτε  διαδικασία , αλλά και με ποι τρόπο. Εινια μία συνεχής προσπάθεια...
Ο φόβος , το συναίσθημα που συνοδεύει τον άνθρωπο από τη γέννησή του μέχρι το τέλος του, επίσης είναι άγνωστο, που και πως λειτουργεί στον εγκέφαλο. 

 Η μνήμη

-"Η μνήμη είναι ένα από τα κομμάτια τα οποία έχουν μελετηθεί πάρα πολύ, ίσως επειδή έχει να κάνει με νευροεκφιλιστικές ασθένειες. Η απώλεια μνήμης είναι ότι πιο σοβαρό νόσημα και το βλέπουμε πολύ συχνά καθώς προχωράει η ηλικία. Οπότε αυτού του είδους τα πειράματα που αφορούν μνήμη γίνονται εδώ και πολλά χρόνια και είναι από τα
προχωρημένα σε σχέση με άλλου είδους πειράματα"

 -Έχουν καταλήξει κάπου;

-"Κάποια πράγματα είναι γνωστά και καλά χαρακτηρισμένα. Για παράδειγμα για την Αλτχάιμερ ξέρουμε σίγουρα  ότι ο Ιππόκαμπος είναι από τις πρώτες περιοχές που προσβάλλεται, ξέρουμε ότι έχουμε αλλοιώσεις στη μορφολογία των κυττάρων, στον αριθμό τους, κάποια πράγματα τα ξέρουμε πολύ καλά. Κάθε χρόνο, γίνονται και καινούργιες θεραπείες για την Αλτσχάιμερ, για παράδειγμα. Άλλα πράγματα είναι αμφιλεγόμενα..."

-Το υποσυνείδητο, το ασυνείδητο, παραμένει αχανές...
-"Ναι.  Εδώ είναι το μεγαλύτερο κενό της γνώσης μας. Η όλη προσπάθεια , έρευνας του συγκεκριμένου κομματιού, καλύπτει πολλές διαφορετικές επιστήμες"

-Η Βιολογία έχει πολλές προκλήσεις μπροστά της, να λύσει προβλήματα σοβαρά
στο μέλλον.
-"Ναι και νομίζω ότι ο εγκέφαλος είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του σώματός μας του ανθρώπου που προσπαθούμε να μελετήσουμε, δεν ξέρω αν ποτέ μπορέσουμε να κατανοήσουμε πλήρως.. Αυτό είναι και μαγευτικό..."

 -Χρησιμοποιούμε  ένα μέρος των δυνατοτήτων μας..

-"Έχει ειπωθεί πολλές φορές αυτό, δεν ξέρω, πολύ πιθανόν  να ισχύει. Τείνω να το πιστέψω και εγώ,  αλλά δεν το έχει αποδείξει κανείς. Αυτό το λένε, διότι υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι, παιδιά, ΄που βλέπουμε ότι έχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες από το μέσο όρο… ‘ίσως δεν ξέρω ακριβώς"

-Αν είχαμε αναλύσει τα πάντα στον εγκέφαλο, ο άνθρωπος θα λειτουργούσε  διαφορετικά, κρύβει μυστικά;
- "Αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, και μια  καινούργια τάση. Σήμερα οι μελέτες, οι οποίες ερευνούν το κατά πόσο η γνώση θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν συμβουλή για να αποφύγουμε ορισμένα πράγματα. Για παράδειγμα στον εθισμό. Υπάρχουν πολλά άτομα τα οποία μπορούν να ξεπεράσουν τον εθισμό και άλλα όχι. Πρόσφατες μελέτες λένε ότι στην τελική αυτά τα άτομα τα οποία δεν μπορούν, δεν εχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν. Πραγματικά είναι αρρώστια δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο. Δεν ξέρω δηλαδή αν θα μας βοηθούσε αυτό , ή κατά πόσο έχουμε επιλογή στην τελική, για ορισμένες καταστάσεις..".

-Επιλογή εμείς, σαν άτομα;

-"Ναι, δηλαδή κατά πόσο μπορείς να διαχωρίσεις το εσύ από τον εγκέφαλό σου. Αυτό εγώ, αμφιβάλλω αν μπορείς να το διαχωρίσεις. Είναι το ίδιο και το αυτό. Όπως λέμε, το σώμα μου και ο εγκέφαλός μου, ε, ο εγκέφαλός μου ειμαι εγώ"

 -Αλλά γιατί δεν κατανοώ εμένα; δεν ξέρουμε τον εγκέφαλό μας, δεν ξέρουμε ποιοί είμαστε τελικά...

-"Ναι, αλλά αυτό που μας κάνει αυτούς που είμαστε, είναι ο εγκέφαλος.  Δηλαδή αυτό είναι κυκλικό , είναι η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα... Ίσως δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε ακριβώς, γιατί είναι πάνω από μας. Και δεν ξέρω ποτέ αν ποτέ θα φτάσουμε στο σημείο να το καταλάβουμε αυτό το πράγμα, γιατί η συνείδηση, είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού πραγμάτων, διεργασιών, διαδικασιών, μορφολογίας, βιιοχημικών, ηλεκτρικών σημάτων, κ .α., που συμβαίνουν μέσα στο μυαλό μας. Όλα αυτά μαζί, λειτουργούν ως συνείδηση. Τώρα για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει να βγούμε από αυτό το πράγμα, ένα επίπεδο πιο πάνω. Και αυτό δεν γίνεται, αφού είμαστε από κάτω, αφού αυτό μας κάνει να σκεπτόμαστε.
Δεν γνωρίζω αν θα μπορέσουμε ποτέ να φτάσουμε στο σημείο εκείνο να τα καταλάβουμε όλα αυτά τα ερωτήματα..."

 -Δεν είστε αισιόδοξη;

-" Δεν ξέρω αν μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο να κατανοούμε τα πάντα. Αμφιβάλλω. Σίγουρα θα κάνουμε φοβερές προόδους, είμαστε πολύ πίσω, έχουμε πολύ δρόμο απλά ίσως ορισμένα ερωτήματα, να μείνουν ερωτήματα...."

-Στο εργαστήριο τα πειράματά σας θα συνεχίζονται πάνω σε τι ακριβώς;

-“Ασχολούμαστε, κυρίως με μνήμη και μάθηση σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, πότε αυτά επηρεάζονται από ασθένειες, γήρανσης, στρες, φόβο, μετατραυματική εμπειρία, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό. Τι κάνει στις περιοχές του εγκεφάλου, τι παθαίνουν τα κύτταρα, όταν κάποιος βιώσει τραυματικά γεγονότα.."

-Έχουμε αποτελέσματα;

-Έχουμε κάποια αποτελέσματα τα οποία είναι αρχικά. Στο θέμα της μοντελοποίησης του φόβου είναι καινούργια δουλειά την οποία κάνουμε σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες με τον Καθηγητή Αλσίνο Σίλβα. Εκείνος κάνει τα πειραματικά, εμείς κάνουμε μοντέλα και έχουμε κάποια πολύ αρχικά αποτελέσματα για τ ο πως οργανώνονται οι μνήμες σε δίκτυα κυττάρων στην αμυγδαλή, είναι η περιοχή που εμπλέκεται σε μνήμες φόβου, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι ακόμα, γιατί είναι  στην αρχή της ακόμη η εργασία...

Για τον φόβο δεν υπάρχει μια καλή θεραπεία. Τα άτομα που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις ταλαιπωρούνται για πάρα πολλά χρόνια μετά. Δεν μπορούν να ζήσουν κανονικά. Μετατραυματική εμπειρία. π.χ.  π. χ. Στον πόλεμο που  πάνε, και μετά για χρόνια θυμούνται γεγονότα τα οποία έχουν δει και τα συμπτώματα είναι  διάφορα. Κρίσεις πανικού, εφίδρωση, κατάθλιψη , άρνηση κ. α.. Συνέχεια βιώνουν αυτές τις καταστάσεις.

Όπως σε  δυστυχήματα, που έχει  πεθάνει κάποιος μπροστά τους. Τέτοιου είδους καταστάσεις, που είναι πολύ τραυματικές και δεν μπορούν να σβήσουν τις επώδυνες μνήμες. Δεν μπορούν να ξεχάσουν αυτά τα άτομα..."

 Γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε;;

-"Πρέπει πρώτα να καταλάβουμε γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν. Τι είναι αυτό που γίνεται και οι μνήμες οι επώδυνες παγιώνονται τόσο έντονα. Ουσιαστικά αυτό γίνεται, δεν σβήνονται με τίποτα. Και άμα το κατανοήσουμε αυτό, να προτείνουμε και τρόπους με τους οποίος θα μπορούσε κανείς να μειώσει την ένταση. Των συμπτωμάτων, ή το να μειώσει το πόσο θυμάται τέτοιου είδους πληροφορίες"

Η ίδια, είναι μαθηματικός, το διδακτορικό της είναι  σε υπολογιστικές νευροεπιστήμες, δηλαδή σε αυτό ακριβώς το θέμα που περιγράφει. Εργάζεται  στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας επειδή τα ενδιαφέροντά της είναι πιο κοντά στη βιολογία παρά στα μαθηματικά ή στην πληροφορική. “Χρησιμοποιώ τα μαθηματικά και την πληροφορική ως τεχνικές, για να απαντήσω ερωτήματα βιολογικά” σημειώνει η κ. Ποϊράζη.